Het verhaal van Manon

​

Manon is 38, heeft een dochter en een relatie. Ze heeft een kantoorbaan en is nog net niet vastgelopen. Ze heeft een, naar haar zeggen, saaie partner en een bemoeizuchtige moeder.​ Ze weet al jaren dat ze hooggevoelig is en wil weer in haar kracht komen. Ze wil de hooggevoeligheid positief kunnen inzetten en er geen last meer van hebben. Ze weet dat ze de hooggevoeligheid ook voor haar kan laten werken, maar het lukt nu niet. Daardoor voelt zich vaak slachtoffer van deze eigenschap. Ze is geïrriteerd door haar gevoeligheden dat komt tot uiting in interactie met andere mensen.​ Wanneer anderen, vooral collega’s, een beetje boos doen, heeft ze daar last van. Ze laat het gebeuren en gaat daarmee over haar eigen grens. Ze wordt zelf ook boos maar laat dat niet zien.

​

Ze is minder uren gaan werken en mogelijk stevent ze af op een burn-out.  Ze heeft een baas die op de apenrots zit. Hij ‘managed’ vrij directief en coacht zijn team niet. Deze leidinggevende houdt haar klein. Hij komt graag in een goed boekje bij zijn leidinggevende en zijn eigen team geeft hij directieve opdrachten. Het zorgt ervoor dat zij bozer, soms zelfs cynisch, wordt en harder gaat werken. Dat merkt ze zelf nu ook op.​ Ze twijfelt aan haar relatie: ga ik scheiden of energie in mijn relatie steken. Dat leidt weer tot flink piekeren. Ze vindt het moeilijk om keuzes te maken.

​

Levensgebeurtenissen komen bij mensen zoals Manon erg binnen en blijven hangen. Manon ervaart ze als kwetsend. Ze voelt zich vaak slachtoffer van haar omgeving. Het ligt niet aan mij, de ander heeft het gedaan!” Haar lichaam laat van zich horen. Ze heeft reumatische pijn, haar schildklier is eruit en ze slikt hormonen. Ze heeft niet altijd een goede dag. En voelt druk op een plek in haar lichaam. Ze beseft niet dat al die fysieke ongemakken een sterke link hebben met de mentale uitdagingen of bestempelt de fysieke pijn in ieder geval niet als de kern van het probleem waar ze hulp voor zoekt.

​

Ze verlangt naar meer tijd voor zichzelf. Bovendien wil ze meer in balans zijn als persoon. Minder snel boos bijvoorbeeld. Ze gaat er vanuit dat meer tijd voor haarzelf, haar vrijer, relaxter, gelukkiger en meer ontspannen maakt. Dat is wat ze wil. Als ze dat bereikt dan gaat het weer beter. Dit is voor Manon van grote waarde, op die manier zal ze meer aan zichzelf toe komen en ziet ze zichzelf weer als mens met kwaliteiten. Dat beeld is een beetje verloren gegaan de afgelopen jaren. Door werk, verbouwing, gedoe met haar partner en iets in haar jeugd wat zijn sporen heeft nagelaten.​ Ze heeft al van alles geprobeerd om uit haar situatie van moedeloosheid te komen.

​

Na de eerste sessie wordt een behandelplan op maat gemaakt. Na elke sessie bij Culemnia gaat het al wat beter met haar en na zes sessies merkt ze meer in contact staat met haar gevoel en zit en ze ontdekt wat ze echt wil in haar leven. Ze regelt meer tijd voor zichzelf om te ontspannen en er meer te zijn voor haar dochter. Ook staat ze steviger in haar schoenen op het werk en in haar relatie doordat ze emotioneel meer in balans is en zich meer uit. Ze doorbreekt haar oude patronen en gaat bewuster met zichzelf en het leven om.